We weten uit ervaring dat de gecombineerde sessies op één dag veel vragen van Feline. Zeker als er veel energie gaat zitten in mopperen en huilen. Bij de fysio moest ze bijvoorbeeld hard werken aan haar hoofdbalans en als we haar niet stimuleren om daarbij naar papa of mama te kijken, laat ze het hoofd al snel hangen en begint te mopperen.

Het programma vandaag omvatte gezichtsmassage, joint mobilization, fysio, bewegingstherapie, massage, reflexotherapie en spinal correction (wat net iets vriendelijker klinkt dan de 37,4 seconden durende kraaksessie). Na de lunch stonden ook nog lichttherapie en trilmassage op het programma maar die hebben we in overleg met de begeleidende arts overgeslagen.

Deze laatste twee therapieën worden afgeraden als een kind recent nog een epileptische aanval heeft gehad. Feline’s laatste aanvallen dateren van begin juli, waren beiden zeer licht maar we kiezen er in dit geval voor om aan de voorzichtige kant te blijven.

Na het middageten gaan we met Feline op bed liggen zodat ze wat uit kan rusten. Na de laatste massage is ze echt heel moe maar je ziet haar gaandeweg de lunch herstellen. Met als gevolg dat, tegen de tijd dat we op bed liggen, iedereen moe is en wil slapen behalve Feline.

Ik was wel in slaap gevallen. Nadine en Feline dus niet. Daarna ben ik met Feline naar het restaurant beneden gegaan, wat op dat moment dicht is, en dus de ideale plek vormt om haar rustig haar fruit-liga hapje te geven. Nadine kan dan boven even bijslapen.

Beneden in het restaurant ging het eten met Feline goed maar het tempo ging gestaag omlaag. En jawel, tegen het einde van het hapje had ik een slapende Feline in de stoel. Stoel achterover gezet en toen was het wachten op de prins die haar wakker kwam kussen. ‘Kijk papa en mama, zo kan het dus ook!’

Deze power nap duurde bijna een uur. Zelf heb ik alleen maar lelijke kikkers voorbij zien komen (en weggeslagen!) maar waarschijnlijk ben ik als vader niet de beste persoon om een prins te kunnen herkennen.

Bryan