De dag begon weer met een massage van Mila. Deze keer werd de bijenwas geïntroduceerd. Het zijn licht opgewarmde plakkaten was die om gewrichten worden gevouwen en een heilzame werking hebben. Vandaag waren de voeten van Feline aan de beurt. Daar waar Mila gisteren alles met Feline kon doen was het vandaag totaal omgedraaid. Feline was de hele tijd aan het mopperen of zelfs huilen.

Onze vervangende arts Dimitri onderzocht Feline en vond haar verkoudheid net iets te serieus om er niets aan te doen. Dat werd dus een 4-ledige cocktail van zetpillen, virusremmer, neusspray en nerofen. Een tijd geleden dat we ons meisje gepest hebben met zoveel medicatie. Bij de massage van Mila bleek ze op haar rug ook ineens allergie-bultjes te hebben. Deze zijn gelukkig gedurende de dag weer gewoon verdwenen.

Ook nu weer kwam een van de opper-artsen, deze keer dr. Stefano de neurologische correctie uitvoeren. Dit blijft tot nu toe voor Feline een van de minst favoriete momenten. Niet omdat het pijnlijk zou zijn maar ze schrikt van de snelheid van handelen. Het is twee keer knipperen met je ogen en je hebt het gemist.

Dr, Dimitri is ook degene die de reflexotherapie uitvoert. Het is een variant op acupunctuur. Omdat spastische kinderen met naalden behandelen vragen is om  problemen wordt er gebruik gemaakt van een kleine probe die een zwak elektrisch signaal afgeeft. Je voelt er niets van maar het heeft hetzelfde effect als een naald. De probe wordt op dezelfde bio-energetische punten gehouden als die in de acupunctuur gebruikt worden. Vandaag slechts een klein aantal punten, de komende dagen wordt dat verder uitgebreid.

We hadden de verwachting dat Feline nog minder plezier zou hebben bij de fysio met Michael. Maar guess what, dit ging natuurlijk als een trein. Er waren zelfs momenten dat er een glimlach verscheen. Michael heeft de behandeling volledig zelf kunnen uitvoeren), iets wat een jaar geleden niet mogelijk zou zijn geweest.

Hierna volgde de facial massage. Een oudere, aardige reus van een dokter die ons in vriendelijk Duits te woord stond. Hij stelde vast dat Feline in haar (aan-)gezicht geen last heeft van spasticiteit maar dat het zich in die regionen voornamelijk concentreert in haar nek. Die heeft hij dan ook liefdevol doch stevig gemasseerd. Haar gezicht werd ook nog even kort gemasseerd. Hij gaf aan dat deze eerste keer nodig was om even te wennen en dat er morgen een langere massage op het programma staat. Feline vindt al dat gefriemel aan haar gezicht maar niks maar wie wil kunnen ontspannen moet even kunnen lijden.

Op naar de mechanische therapie. Die bestaat uit een gewone kinderstoel waarop Feline wordt gezet en een pedaalsysteem waarvan de snelheid en weerstand ingesteld kunnen worden. Feline haar voeten worden op de pedalen vastgeklit en het apparaat wordt in werking gezet. Als ze haar benen ontspannen houdt worden die door de kracht van het apparaat rondgedraaid als in een fietsbeweging. Als ze tegenwerkt stopt het apparaat. Dit vond ze enorm wennen. En Feline’s standaard reactie is dan mopperen en als het echt spannend is, huilen. Het werd dus huilen. Als een van ons achter haar zat werd het mopperen. Morgen wat langer oefenen op dit apparaat. Het uiteindelijke doel is om dit 12 minuten vol te kunnen houden.

De ochtend werd afgesloten met lichttherapie en vibromassage. Dit zijn de twee minst spectaculaire onderdelen van de behandelmethode. Lichttherapie is niets anders dan het lichaam of specifieke lichaamsdelen blootstellen aan licht van een bepaalde frequentie en intensiteit. En bij de vibromassage ligt Feline met haar rug op een noppenmatras dat prettig vibreert. Minst spectaculair wil niet zeggen, minst effectief. Maar het effect, moet net als al het andere in de praktijk blijken.

Dit kost Feline het nodige kruim. Dat merken we aan het feit dat haar middagslaapje weer terug is gekeerd. En wij slapen vrolijk mee want de afgelopen nacht was er ook weer een met onregelmatige onderbrekingen en als geheel veels te kort!