Hoe groot is de kans dat je wachtend in de wachtkamer van het revalidatiecentrum, achteloos een tijdschrift openslaat, je een column leest over het leven van  Sterre en Stephanie. Dat dit allemaal heel herkenbaar is, maar dat ze ook nog eens schrijft over een kliniek die kinderen met cerebrale parese behandelt en last but not least..ook nog eens hele mooie resultaten boeken met deze behandeling. Eigenlijk best groot dus als ik het ook ontdek. Of is dit het Universum die mij juist op dat moment in de wachtkamer heeft geplaatst en dan ook mij dat tijdschrift aanreikt. Ik weet het niet. Ik ben alleen maar dankbaar voor de hoop die het gaf.

Het was wel wat lastiger om de methode te vinden op internet. Even wat stevig zoekwerk er tegenaan gooien en daar stond het inderdaad. De Kozijavkin-methode. Bij de naam denk je wel meteen aan iets Oostbloks, maar de Oekraine is niet het eerste waar je aan denkt. Eerlijk gezegd verwacht je helemaal niet dat ze in een van de Oostblok landen een kliniek hebben die “meer” zou kunnen dan in Europa of in Amerika voor mijn part.

Toch hadden we beide na het lezen van de website: “liever vandaag dan morgen”. We hadden dan ook vorig jaar al plannen om met ons meisje daar heen te gaan. Zeker wanneer je leest dat je meer resultaten kunt boeken, wanneer je jong begint. Des te plastischer de hersenen, des te beter. Het werd alleen al snel duidelijk dat Feline er nog absoluut niet aan toe was. Ze liet op dat moment haar therapeuten op Blixembosch nog niet eens toe en die zag ze toch echt wekelijks, laat staan mannen en vrouwen in witte pakken, die in en uit vliegen om haar te behandelen. Dus hebben we geduldig afgewacht en Feline het tempo laten bepalen.

En nu is het dan zover. We zitten in de Oekraine en gaan kennismaken met de Kozjavkin-methode. Het is een heel verhaal over wat dat nou eigenlijk is en wat ze hier anders doen dan in Nederland. Dat is nou net de crux. Dat doen ze dus niet echt. Het is alleen qua therapieën heel intensief en in Nederland behandelen we wel lang, maar niet intensief (lees 2 weken achter elkaar). Daarnaast zijn ze in Nederland ook niet happig op het kraken van hele jonge kinderen. Neemt absoluut niet weg dat we erg blij zijn met wat er is voor Feline aan therapieën en hulpmiddelen. De therapieën in de Oekraïne zijn ook geen vervanging van alles wat we in Nederland doen, het is een aanvulling.

Ik probeer het altijd zo helder mogelijk uitleggen wat ze nou doen hier. Waar het eigenlijk omdraait is dat ze niet beredeneren vanuit de hersenen, maar vanuit je lijf, je spieren, je ledematen enz. Feline haar hersenen zijn beschadigd waardoor ze o.a. motorisch is beperkt. Haar hersenen geven niet meer de juiste signalen af aan haar spieren om te bewegen, maar waarom keer je het niet om? Door heel intensief te oefenen geef je de hersenen signalen af en maak je nieuwe banen. Spreek je gebieden aan die helemaal niet gebruikt worden om zo functies van het beschadigde gedeelte over te nemen. Klinkt als een wondermiddel, maar dat is het natuurlijk niet. Het is jaar in jaar uit hard werken voor ons meisje.