Didactisch steekt het programma van het instituut, zoals  we het de afgelopen dagen hebben doorlopen, erg sterk in elkaar. Er zijn drie programma-onderdelen voorbij gekomen: fysiologie (masking en voeding/dieet), fysieke ontwikkeling (kruipen en heupontwikkeling) en  intelligentie (lezen en tastzin).

Bij ieder van de subprogramma’s zit je als ouder precies dezelfde aantekeningen te maken, als de behandelaar aan de andere kant van de tafel, beiden op identieke voorgedrukte formulieren. Wanneer je schrijft blijft de stof nu eenmaal beter hangen. Ieder onderdeel wordt er gevraagd of de procedure duidelijk is, of er nog vragen zijn, etc.

Afsluitend worden, per subprogramma, de afspraken (targets) nog eens samen doorlopen. En tijdens de afsluitende sessie wordt dit alles nog eens een keer dunnetjes overgedaan. Tenslotte, krijg je de kopieën van de aantekeningen van iedere behandelaar die je de afgelopen dagen hebt gezien. Je hebt dus alles in tweevoud. “Ich habe es nicht gewüβt” is hier absoluut niet bij.

Er zijn goede redenen voor deze aanpak:

• Je krijgt in een vrij korte tijd heel veel informatie te verwerken
• Beide ouders moeten volledig begrijpen hoe het allemaal werkt
• Het is een intensief programma

De energie die je te besteden hebt wil je niet kwijtraken aan lange discussies over onduidelijkheden. Je wilt het tenslotte allemaal zo goed mogelijk doen. Het gaat tenslotte om de verdere ontwikkeling van je kind.

En dat is misschien wel het grootste globale verschil dat je hier ziet tussen de ouders in dit programma en het programma van de Oekraine. Er hangt een veel actievere energie om deze ouders heen. Het zal wel een zelf-selecterend mechanisme zijn.

Hoe dan ook, onze hoofden tollen momenteel van alle informatie die we de afgelopen dagen te verwerken hebben gekregen. Thuis alles nog maar eens rustig herhalen…