In het vorige artikel helemaal geen aandacht aan besteed daarom nu maar even. Het doornemen van het nieuwe programma met onze Institutes ‘advocate’ (= coach) was tevens de officiële acceptatie van ons in het Intensive Program.
Dat hebben we gevierd met een klein dansje. Of “we”, eigenlijk was het alleen papa die in een kleine choreografie een chicken walk, the egyptian walk en de moon walk voorbij liet komen. Dit alles onder het al dan niet goedkeurend oog van Feline, Nadine, Marion en diezelfde advocate.
We hebben het een dag later alsnog echt gevierd met taart. En hoe! Chestnut Hill, de wijk waar we verblijven is gezegend met een heel gezellige European Style winkelstraat die German Town Avenue heet. Op die straat zit een winkeltje dat Bredenbeck’s Bakery & Ice Cream Parlor heet. Een Walhalla voor de zoetekauw.
Feline en ik stonden buiten te schuilen onder de luifel voor de miezer die gestaag omlaag kwam terwijl Marion en Nadine binnen in de winkel zich compleet verloren in de overweldigende keuze aan taartjes en koekjes. Klik op de foto hieronder voor een overheerlijke vergroting.
…hmmmm in overdrive…
Zoals te verwachten waren onze ogen uiteindelijk groter dan onze magen en dus werd het twee dagen taart eten. Ja, soms zit het tegen.
Hoe dan ook, we’re in the Intensive Program and we are ready to rumble!
[Update: Feline was n.a.v. het vorige bezoek al geaccepteerd in het programma. De afgelopen periode was meer voor ons als ouders om te onderzoeken of en aan te tonen dat we de bereidwilligheid, doorzettingsvermogen en uithoudingsvermogen hebben om het Intensive Program te kunnen draaien.]
4 Comments on “Een groots klein feestje”
Mooi moment om te vieren. Goed gedaan weer kanjers!
Dikke x
Dankjewel dear Renata. En een dikke met slagroom gevulde X terug!
De naam van de winkel doet me al watertanden van ‘woordhonger’ (waar ik nu eenmaal aan lijd;) en dan de aanblik van het getaarte zelf..
Jullie doen dit ook allemaal om Het Leven te vieren dus dit mag in feite elke dag:)))
Wat weet je het toch weer mooi te verwoorden dear Barbara. Maar dat kun je dan ook wel aan een woordhongerige overlaten 🙂