Woensdag is de dag dat we eindelijk kennismaken met de ‘masking’ procedure. Als je de ouders, die al een aantal jaren het programma draaien, vraagt wat hun kind het meest heeft gebracht, dan is het antwoord steevast: patterning in combinatie met masking. Het patterning protocol hebben we de afgelopen maanden gedaan met de vrijwilligers. Het masking is dus nieuw.

Voordat een kind wordt toegelaten in het masking programma wordt er eerst van alles onderzocht om er zeker van te zijn dat er geen verborgen condities zijn, zoals hart- of longproblemen, die niet samengaan met het programma. Voor Feline staan alle seinen op groen en dus vandaag dan eindelijk de introductie.

Het protocol is in feite simpel maar het is begrijpelijk dat de uitleg en het oefenen gebeurt door en in aanwezigheid van een arts. In de meest simpele bewoordingen: Het kind krijgt een zakje over neus en mond met een beperkte luchttoevoer. Hierdoor zal het kind voor een groot deel de eerder uitgeademde lucht nog een keer inademen. Die lucht bevat kooldioxide. De reflex van het lichaam op die stof is het vergroten van de bloedvaten zodat er meer van de aanwezige zuurstof naar de hersenen kan. Dat is precies wat je wil.

Daarnaast zal het kind dieper gaan ademen wat sterkere borstkasspieren, een grotere borstkas en een verbeterde longwerking tot gevolg heeft. Allemaal gunstige zaken voor de algemene gezondheid en de toevoer van zuurstof naar de hersenen in het bijzonder.

Ja, ik draag een masker. So what?

Wij als ouders moeten natuurlijk eerst zelf ondervinden hoe het is om te masken. Daarna is Feline aan de beurt. We bouwen het geleidelijk op maar onze gemaskerde heldin vindt het allemaal weinig spannend. Weer een hobbel genomen. Masking gaat een groot onderdeel van ons nieuwe programma worden en samen met het nieuwe dieet dat we diezelfde dag bespreken, beginnen zich de contouren af te tekenen van een grote uitdaging.

Yep, papa en mama zullen ook nog even langs de kleermaker moeten om zich ook passende supercapes aan te laten meten.