Gisteren een voorspoedige reis terug gehad. De rit van de kliniek terug naar het vliegveld werden we vergezeld door onze behandelend arts, dr. Taras (voornaam). Dat was toeval in die zin dat hij ook naar Lviv moest, omdat hij daar woont. Het gaf ons 150 km de gelegenheid om hem nog verder uit te horen.

We hebben het gehad over waarom juist Truskavets als vestigingsplaats voor de kliniek (ecologisch gunstig, groen, geen industrie, belastingvoordeel), de belangrijkste kritiek op de Kozijavkin methode dat het niet evidence based is, de economie in Oekraine, politiek, arm-rijk verdeling, de invloed van het komend EK en nog veel meer. Heel prettig allemaal.

Zowel de vlucht naar Warschau als die van Warschau naar Amsterdam verliepen zonder problemen. Feline vond het allemaal best. Sterker nog, ze heeft geleerd om luchtzakken als iets plezierigs te ervaren! Ze heeft onderweg fruit gegeten en anders dan op de heenreis heeft ze nu ook bij het dalen geen last gehad van de druk op haar oren. Ze was nu ook niet verkouden dus dat zal wel het verschil gemaakt hebben.

Op Schiphol werden we opgewacht door Joop en Ria, die onze auto voorgereden hadden. Hoe luxe wil je het hebben? In de auto op weg naar huis was Feline volledig uitgeteld. Ze leek bijna te moe om in slaap te vallen. Dat ging dan ook met de nodige moeite. We hebben haar zelden zo moe meegemaakt. Ze leek iedere keer in slaap te vallen maar dan draaiden haar ogen op een vreemde manier weg en/of ging ze knipperen.

Dit is een van die oude angsten die nog in ons systeem zit. We zijn enorm beducht op een mogelijke terugkeer van de epileptische aanvallen die ze in de eerste weken van haar leven heeft gehad. We hebben het er uiteindelijk maar op gehouden dat ze letterlijk scheel keek van vermoeidheid.

Eenmaal thuis was ze het er totaal niet mee eens dat ze nu weer alleen in slaap moet vallen zonder pappa of mama in een bed ernaast. Na getroost te zijn door Nadine heeft ze zich dan toch eindelijk gewonnen gegeven.

Vandaag maandag is het gewone ritme weer opgepakt van het bezoek aan de peutergroep van revalidatiecentrum Blixembosch. En dat is helemaal goed gegaan. Ze lijkt geen moeite te hebben met deze overgang.

Hier thuis zijn we nu de spullen aan het verzamelen voor de oefeningen thuis. Dus als iemand nog een oude bokszak en/of fitness-bal heeft liggen dan mag die zich nu melden. En oh, die fitnessbal moet minimaal 1,30 hoog zijn, dus je kunt er moeilijk overheen kijken op zolder of schuur. Jij weer de ruimte en wij weer een item rijker voor Fitness School Feline.

p.s. We wilden jullie het ijsjes moment niet onthouden vandaar de foto bij dit artikel…